ციკლიდან „პაციფიზმი“
სადღეგრძელოსთვის სიტყვის თქმის ნება მომეცი, თამადა:
შემკობად თინათინისა ამ სასმისს ვსვამ თამამადა,
ვის მკერდზე გადმოფენია ნაწნავი ცხრა სამ-სამადა,
ვისი თავხურვა ყოველგვარ თავხურვას შეეკამათა,
და წარბ-წამწამი ყველასი არ ღირს მის წარბ-წამწამათა,
სახის კანს სადაფისფერსა მზემ შუქი რამ მიამატა,
ტანსარო, ალვა ასული, მშვენება მარად ჟამადა,
ვინ მზესა სწუნობს, მაგრამ მზე თინათინებდეს მარადა.
ვუსურვებ: ჰქონდეს სიმხნევე ფუძედ და დასაბამადა,
მშვიდობიანი ცხოვრება რომ არ შეცვლოდეს შხამადა,
და აფხაზური, ბევრი რამ, სიბრძნეთა და სიამეთა,
ის კარგი დარბაისლობა, უღირდეს ძვირფას რამედა.
ვარდ-ყვავილებით მოერთოს ველი, ქცეული შლამადა.
„სამშობლოსათვის მაცოცხლეთ!“ - მვედრები იყოს ამადა.
მომხდურებს რომ წახდენოდეს რბევის სურვილი და მადა,
მტერზე მიმსვლელი მენახოს, ქალი იძახდეს: „ჰკა მათა!“
აფხაზნი ქალნი გმირთ ზრდიდნენ, შემმუსვრელთ არამგამათა...
მაშ, ერთი ძველი სუფრული, სთქვი - „ჩარდა ამთა“, თამადა!
აგერ პატარა შკოლა,
მთა აფხაზეთის სოფლის,
მის წინ ხეები ჩქოლა
და დარიგება მშობლის.
ვერ გადაუდგამს ბიჯი,
შიგნით კი ხმაურს ჰქვია -
ყდაზე ნახატი ბიჭი
და ხმები: „აი - ია“.
დაბადების ადგილი: სოფელი ჭყვიში, ახლანდელი ვანის რაიონი.
დაიბადა კულტურული ტრადიციების მქონე სოფლის მასწავლებლის ოჯახში. 1900 წლიდან სწავლობდა ქუთაისის სასულიერო სასწავლებელში, ხოლო 1908 წლიდან - თბილისის სასულიერო სემინარიაში. 1910 – 1911 წლებში მუშაობდა მასწავლებლად.
გ. ტაბიძე არის ჟურნალ "მნათობის" ერთ-ერთი დამაარსებელი (1924). გ. ტაბიძის შემოქმედება XX საუკუნის 10-იანი წლებიდან იწყება. 1914 წელს გამოქვეყნებულმა კრებულმა "ლექსები" და განსაკუთრებით 1919 წელს გამოცემულმა "არტისტულმა ყვავილებმა" მას საყოველთაო აღიარება, "გენიალური გალაკტიონისა" და "პოეტების მეფის" სახელი მოუტანა. "მე და ღამემ", "მთაწმინდის მთვარემ", "მერიმ" მკითხველს წარუდგინა სრულიად ახლებური პოეტური სამყარო, ქართული ბგერის დიდებული კეთილხმოვანება და სიტყვის მოქნილობა.
40-იანი წლებიდან გალაკტიონი აქვეყნებს ლექსებს: "ლურჯა ცხენები", "მთაწმინდის მთვარე", "პოეზია უპირველეს ყოვლისა", "ნიკორწმინდა" და სხვ., რომლებშიც რეალობის სფეროში სიკეთის, მშვენიერების და ჰარმონიის მიკვლევაა გადმოცემული. მის თითქმის ყველა ლექსს უაღრესად დახვეწილი მელოდიურობა, აუხსნელი მუსიკალურობა, რითმის ბუნება, ლექსიკა და ფრაზის წყობა ახასიათებს.
გალაკტიონ ტაბიძის შემოქმედება რამდენიმე ათეული წელია გადაულახავ მწვერვალად დგას თანამედროვე ქართულ პოეზიაში. მისი ავტორიტეტი დღესაც ბატონობს და გადაუჭრელ ამოცანად რჩება ქართული ლექსის თვისობრივად ახალ, მის ლექსთან შედარებით უფრო მაღალ საფეხურზე აყვანა. მისი ლექსები თარგმნილია მსოფლიოს ხალხთა მრავალ ენაზე.
წყარო: ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია: ტ.9. -თბ., 1986.-გვ.634-635;
ორგანიზაციის, ასოციაციის ან ჯგუფის წევრი
საქართველოს მეცნიერებათა აკადემია, აკადემიკოსი (1944-1959)
ჯილდოები, პრემიები და პრიზები
1933 - საქართველოს სახალხო პოეტი
ბიბლიოგრაფია
არტისტული ყვავილები : ლექსების კრებული (ავტორი). - თბილისი, საარი, 2005. - 128 გვ.. - ISBN: 99940-29-66-5
რჩეული ლექსები (ავტორი). - თბილისი, ლოგოსი, 2001. - 124 გვ.. - ISBN: 99928-65-54-7
მერი : კრებული (ავტორი). - თბილისი, ნეკერი, 1992. - 128 გვ.
რჩეული : ლექსები (ავტორი). - თბილისი, განათლება, 1989. - 615 გვ.
მთაწმინდის მთვარე : ლექსები (ავტორი). - თბილისი, თბილ. უნ-ტის გამ-ბა, 1982. - 207 გვ.
თხზულებანი 12 ტომად (ავტორი). - თბილისი, საბჭოთა მწერალი, 1975